Willemiek | Persoonlijk
Mijn werkmentaliteit is me met de paplepel ingegoten. Als kind uit een middenstandsgezin weet ik wat hard werken is en dat heb ik vanaf mijn 13e altijd gedaan. Zoals ieder kind uit de bollenstreek ben ik begonnen met bollenpellen. Daarna volgden er krantenwijken, zomers zwoegen in een strandpaviljoen en ik was altijd inzetbaar als ‘vliegende keep’ in de winkel van mijn ouders.
Van hard werken kreeg ik energie. Schouders eronder en gaan.
Deze werkmentaliteit en grote drang naar zelfstandigheid zorgde ervoor dat ik op mijn 19e fulltime ging werken na een verkorte opleiding. In het commerciële bedrijfsleven floreerde ik. Begin 20 was ik toen ik accountmanager werd bij een bedrijf in de mediabranche en van accountmanager groeide ik door naar salesmanager met mijn eigen team. Ik heb hier jarenlang met heel veel plezier gewerkt en mooie vriendschappen aan overgehouden. Helaas werd de organisatie verkocht en kwam er een ander management. Ik voelde me daar niet meer thuis dus wisselde ik van baan. Ik wisselde nog een keer van baan maar de ‘warmte’ en collegialiteit die ik gewend was vond ik niet meer bij een andere werkgever.
Ook had ik geen plezier in het verkoop-vak, het voelde als een ‘rol’ en dat kon ik niet meer opbrengen. Opgeven wilde ik niet, dat kwam niet voor in mijn leven. Door mijn verantwoordelijkheidsgevoel bleef ik proberen en gaan maar het lukte me niet. Totdat mijn coach zei “je neemt echt verantwoordelijkheid door plaats te maken voor een ander, die wel met alle energie deze rol kan vervullen”.
En dat deed ik… Hoe vreemd was het voor mijzelf en ook voor mijn gezin, familie en vrienden dat ik – in maart 2020 – stopte met werken. Ontzettend vreemd!! Het ging tegen al mijn basisprincipes in. Maar ik voelde aan alles dat ik de regie weer terug moest pakken. Het was tijd voor een nieuw pad. Wát wist ik toen nog niet. In deze tijd ervaarde ik veel stress, ongemak en veel verdriet. De frustraties en onzekerheid gierden door mijn lijf. Het was een moeilijke tijd, maar écht slecht heb ik me niet gevoeld. Weet je waarom niet?
Er veranderde veel om me heen. Van een hardwerkende vrouw met een passie voor haar werk, ging ik naar een thuiszittende moeder die niet meer wist wat ze wilde. Ik verloor voor een tijdje mijn ‘identiteit’. Maar een aantal dingen veranderden voor mij nooit. En dat is mijn oersterke basis op het gebied van gezonde voeding, voldoende beweging en ontspanning. Deze basis heeft ervoor gezorgd dat ik deze periode kon dragen, daarvan ben ik overtuigd. Het geeft mijn leven kleur om af en toe een pizza te eten of een glas wijn te drinken buiten de deur. Te kiezen voor gezelligheid in plaats van een work-out. Maar de volgende dag pak ik mijn gezonde gewoontes weer net zo gemakkelijk weer op. Omdat ík dat zelf wil. Ik moet niets van mezelf maar ik weet dat me energieker en fitter voel als ik gezond eet en voldoende beweeg. Ik sta daardoor elke dag weer fris op en ik ben blij met mijn spiegelbeeld.
En dáárom doe ik het!
Ken je Willemiek, dan weet je dat zij;
'Dol is op nieuwe plekken ontdekken, in Nederland en in het buitenland. Het liefst drinkt zij op elk mooi terras een kop koffie'
'Meer gelooft in een actief leven, dan in nauwelijks bewegen en 2 x in de week naar de sportschool'
'Van actie houdt en soms wat impulsief is'
'Bijna nooit 'nee' zegt tegen kaas en witte chocojaaaaa'
‘Sinds 2 jaar geen vlees meer eet’
'Dol is op alle soorten muziek, zolang zij maar heel hard kan meezingen!'
